27 Μαΐου 2012

What a wonderful world!!!

Διαβάστε το ακούγοντας αυτό:   http://www.youtube.com/watch?v=m5TwT69i1lU
                    Κυριακή πρωί…
                    Ο κλήρος έπεσε φέτος στους μαθηματικούς και στους φιλολόγους να έχουν μάθημα από τις 7 το πρωί ως αργά το βράδυ Κυριακάτικα. Το ίδιο και χθες. Τις προηγούμενες ημέρες είχαν την τιμητική τους οι φυσικοί, τις επόμενες μέρες θα έχουμε οι υπόλοιποι…
                    Το φροντιστήριο, γεμάτο παιδιά να έρχονται από νωρίς να κάνουν μάθημα και μετά να κάθονται να διαβάζουν, θέλοντας να έχουν τους καθηγητές τους δίπλα τους, έτσι…για ασφάλεια.
                    Οι συζητήσεις για το τι έχει γίνει μέχρι τώρα και για το τι θα επακολουθήσει, δίνουν και παίρνουν. Οι αντιδράσεις έντονες: φωνές, κράξιμο και…μούντζες στα κακώς κείμενα των πανελλαδικών εναλλάσσονται με λυτρωτικά γέλια, πειράγματα και χαβαλέ μέσα σε χρόνο dt. Τα σχόλια καυστικά, σόκιν πολλές φορές, αλλά πάντα επενδυμένα με αισιοδοξία. Έτσι είναι άλλωστε τα 18!!! Αλίμονο αν δεν ήταν έτσι… Και ξανά πάλι διάβασμα…
                    Αυτό το πολύχρωμο μελίσσι, γεμάτο από «βασίλισσες», «εργάτριες –ες» αλλά και... «κηφήνες» (όλοι έχουν τη θέση και την αξία τους στην κυψέλη) αφήνει, εδώ και χρόνια ένα μεθυστικό βουητό στην ψυχή μας. Ειδικά τις στιγμές αυτές που η εξαργύρωση των κόπων του καθενός είναι «προ των πυλών»…
                    …και σκέφτομαι πόσο ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ τυχεροί είμαστε όλοι εμείς που δραστηριοποιούμαστε στο χώρο αυτό … που συναναστρεφόμαστε με τα παιδιά αυτά, που συμμετέχουμε ενεργά στα όνειρά τους, που προσπαθούμε μαζί τους, που κουραζόμαστε μαζί τους, που χαιρόμαστε και στενοχωριόμαστε μαζί τους… Που κερδίζουμε εντέλει τη «διαρκή νεότητα» από τη σχέση αυτή.
                     Και πέρα όλων των άλλων επιβραβεύσεων που μπορούμε να έχουμε, οι καλύτερες είναι όταν οι μαθητές σου, σου λένε...
 … «ρε π@#$!η μου, δεν είναι μόνο ο δικός μου κόπος που σκέφτομαι, αλλά και ο δικός σου που ένα χρόνο τώρα «λιώνουμε μαζί» και πάνε και βάζουν διφορούμενα θέματα και ακυρώνουν ερωτήματα αδιαφορώντας για τον κόπο αυτό...»…
…ή όταν μετά από 12 ώρες μάθημα κάνεις απανωτά σαρδάμ, σε αγκαλιάζουν και σου λένε «..τα ΄χεις παίξει και συ μαζί μας…»
               What a wonderful  world!!!
               Πόσο ευγνώμονες είμαστε!!!
Tips του διημέρου:
-         τα φάσκελα ανά δεκάλεπτο, στυλ Μαυρογιαλούρου, της Αιμιλίας προς την επιτροπή θεμάτων της φυσικής
 
-         το σοκ της Δανάης: «το ξέρατε για τις φάλαινες παιδιά;;;»
-         το ότι τελικά ο Γιώργος θα βραβευθεί με το νόμπελ φυσικής, αφού τελικά κατάφερε τη σύμπτυξη του χρόνου, καταφέρνοντας να χωρέσει 40 ώρες μάθημα και 10 ώρες ξεκούραση σε 2 μέρες!!!
 
-         Τα  donuts… πάντα τα donuts

Καλή συνέχεια... 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...